ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

4

ΌΤΑΝ ΌΛΟΙ ΚΟΙΜΟΎΝΤΑΙ Σ'ΑΓΑΠΩ
ΌΤΑΝ ΌΛΟΙ ΣΩΠΑΊΝΟΥΝ ΣΟΥ ΜΙΛΏ

Αναρτήθηκε από ΑΝΤΩΝΗΣ στις 5:12 π.μ.

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Κοινοποίηση στο X Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

για του λόγου το αληθές....

Μερικά είναι <δανεισμένα> από το blog του AATON

"A! μπε μπα Blog! το Μπινελικοδρόμιο"
http://nikos63.blogspot.com

φόρμα επικοινωνίας

Πληροφορίες

ΑΝΤΩΝΗΣ: ...Τα σύννεφα πυκνά μαζεύονται κι απειλούν την ισορροπία μου σ’έναν αβέβαιο κόσμο Ας μπορούσα να τα σταματήσω. Ας μπορούσα να φύγω μέσα από μια στενή λουρίδα ουρανού. Που θα πήγαινα και ποιον θα συναντούσα εκεί ; Τα σύννεφα έχουν μαυρίσει τον ορίζοντα, την πόλη, την καρδιά μου και κάθε ελπίδα έχει χαθεί . Τα σύννεφα είναι κατάρα κι απειλή .Τα σύννεφα με σκεπάζουν .Κι είναι η σιωπή . Απ τ’ανοιχτό παράθυρο μου κοιτάζω πως πέφτουν οι στάλες – χωρίς να καταλαβαίνω αν είναι απ τα μάτια μου ή από τον ουρανό .Τότε με είδε ο ουρανός κι έκλαψε κι αυτός . Μια καταιγίδα ξέσπασε κραυγάζοντας κι ενώθηκε με τις κραυγές τις δικές μου και του καθενός που βρέθηκε σ’αυτήν την πόλη μονάχος ...Βρέθηκα να περπατώ στον έρημο μα γνωστό μου δρόμο, μ’όλα τα σπίτια σιωπηλά, να με κοιτάζουν εχθρικά. Τώρα ένας έναστρος ,μα παγωμένος ουρανός, με συνθλίβει και με κάνει να τρέχω σούρνοντας τα βήματά μου προς το σπίτι μου. Χάνομαι μες στο χρόνο μόνος, έρημος, αινιγματικός, μεσ’ από ’κει που ήρθα αφήνοντας πίσω μου ένα χαμόγελο παντοτινό. Κανείς ποτέ δεν θα μάθει αν ήρθα, αν έφυγα, κι αν πράγματι υπήρξα κάποτε τυχαία ανάμεσά τους...

Προβολή πλήρους προφίλ

Αρχειοθήκη ιστολογίου

► 2011 (4)
- ► Ιανουαρίου (4)

▼ 2010 (47)
- ► Οκτωβρίου (11)
- ► Σεπτεμβρίου (19)
- ► Αυγούστου (3)
- ▼ Απριλίου (14)
  - 14
  - 13
  - 1
  - 12
  - 11
  - 10
  - 9
  - 8
  - 7
  - 6
  - 5
  - 4
  - 3
  - 2

Αναγνώστες

Θέμα Απλό. Εικόνες θέματος από epicurean. Από το Blogger.